Er zijn een aantal boeken verdwenen. Dat soort nieuws zet een mens altijd opnieuw weer aan het denken. Het ging om boeken die vlot gelezen werden, boeken ook over uiteenlopende onderwerpen. er waren romans bij, prentenboeken, misschien zelfs een paar naslagwerken. Een vreemd allegaartje dus. Geen lijn op te trekken. Waarom verdwenen dan precies die boeken, werden precies deze verhalen en inzichten uit de rekken verwijderd?
Het antwoord bezorgt me een wee gevoel in de maag: het ging om anderstalige boeken, meer bepaald Turkse en Marokkaanse vertalingen van oorspronkelijk Nederlandstalige werken. Wie kan zoiets nu ongewenst achten? Wie kan hier nu een probleem mee hebben? Een groep woorden die enthousiasmeert in zijn taal van oorsprong wordt vertaald en zo dus toegankelijk voor nog mee mensen de bron van nog meer enthousiasme en als aangenaam neven effect: herkenning, verbinding: "hey, wat jij vertelt maakte ik ooit ook mee"; "hey, die grap van jou is echt grappig. "
Dat er niks achter zit, zegt men. Een puur utilitaire beslissing. Maar het is niet omdat je er zogezegd niks mee bedoelde dat het ook niks betekent. In deze tijd, op deze plek, zulk een 'nuttige' daad stellen, heeft effect. Dan 'zeg' je iets.
Ik kan het niet goed vatten: we openen met veel bombarie een museum rond migratie, waar verhalen centraal staan, en tegelijkertijd nemen we onze hedendaagse migranten een hele hoop verhalen af.... Logica?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten