... of in elk geval toch de ziekte verdrijven?
Na een paar onrustige nachten en uit het ritme lopende dagen wegens zieke kinderen, viel ik ook zelf aan spierpijn en niesbuien ten prooi. Voeg daarbij een venijnige hoofdpijn en het was al snel duidelijk dat ik tegen de lastige treinrit naar Brussel niet opgewassen bleek. Thuis blijven dan maar, en tussen de zorgbedrijven door geprobeerd om toch ook nog wat hersenactiviteit te ontplooien. Filmpjes gekeken en dingen gelezen in functie van de voorbereiding op een dag met de publieksbemiddelaars van de Brusselse kunst- en cultuurhuizen. Ik lijst hier even op, een flits-verslag in linken, wegens nog steeds laaghangende griep:
- begonnen met een dvd met de intrigerende titel: Turken kennen niets van kunst. Gemaakt door de vzw Art 27, wat verwijst naar artikel 27 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens: "1. Iedereen heeft het recht om vrije deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan."
- daarna verder beeldmateriaal gezocht in de docu 'Kunst Kleurt' van Nakhla. Blijven hangen bij het verhaal van Sidi Larbi Cherkaoui, ook te zien via de Singel.
En toen, na drie dagen binnen en met nood aan buiten, nog even live in de kunsten gedoken. Op de finale van 'de Ontembare Stad' in de Bourla. Waar Marthatentatief 179 verschillende in Antwerpen levende nationaliteiten op het podium bracht. Een ontroerende moment, waarin Amsterdam naar de kroon werd gestoken en BDW het vuur aan de schenen kreeg. Bijzonder.
Na een paar onrustige nachten en uit het ritme lopende dagen wegens zieke kinderen, viel ik ook zelf aan spierpijn en niesbuien ten prooi. Voeg daarbij een venijnige hoofdpijn en het was al snel duidelijk dat ik tegen de lastige treinrit naar Brussel niet opgewassen bleek. Thuis blijven dan maar, en tussen de zorgbedrijven door geprobeerd om toch ook nog wat hersenactiviteit te ontplooien. Filmpjes gekeken en dingen gelezen in functie van de voorbereiding op een dag met de publieksbemiddelaars van de Brusselse kunst- en cultuurhuizen. Ik lijst hier even op, een flits-verslag in linken, wegens nog steeds laaghangende griep:
- begonnen met een dvd met de intrigerende titel: Turken kennen niets van kunst. Gemaakt door de vzw Art 27, wat verwijst naar artikel 27 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens: "1. Iedereen heeft het recht om vrije deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan."
- daarna verder beeldmateriaal gezocht in de docu 'Kunst Kleurt' van Nakhla. Blijven hangen bij het verhaal van Sidi Larbi Cherkaoui, ook te zien via de Singel.
De wacht houdend bij een slapende zoon, heel boeiend boekje doorgenomen: Neveneffecten, van antropologe Ruth Soenen. Inspiratie rond formats voor het kleine ontmoeten in lokaal cultuurbeleid. Vandaar uitgewaaierd naar een studie rond leefstijlprofielen in Vlaanderen. Een tool om gewenste doelpublieken meer zicht- en tastbaar te maken.
En toen, na drie dagen binnen en met nood aan buiten, nog even live in de kunsten gedoken. Op de finale van 'de Ontembare Stad' in de Bourla. Waar Marthatentatief 179 verschillende in Antwerpen levende nationaliteiten op het podium bracht. Een ontroerende moment, waarin Amsterdam naar de kroon werd gestoken en BDW het vuur aan de schenen kreeg. Bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten