Deze week mee de schouders gezet onder een kleine actie voor Syrië 1212. Met een paar collega's schonken we drie middagen thee, vergezeld van lekkere zelfgebakken koekjes. Een van de middagen was er ook een solidarteitsmaaltijd in het sociale economie-restaurant Elan. Allemaal niet superveel werk, en toch een heel mooie opkomst en nuttige opbrengst.
Tegelijk zitten dubben over een kopje thee waar ik al erg lang naar uitkijk en waarvan ik me nu soms afvraag of het er deze zomer nog zal komen: een kopje thee op citytrip in Istanbul. De bijdrage van Norah Karrouche in De Morgen vond ik wel verhelderend. Ze maakt de vergelijking tussen de pleinen van Turkije en Marokko, een land dat ik sinds onze grote reis daar in 2007 ook in het hart draag.
En tenslotte thee gekregen van mijn echtgenoot die enkele dagen naar voor het werk naar Londen trok. Een doosje heerlijk geurend naar kaneel en kruiden. In juli vliegt hij twee weken naar Suriname om er de problematiek van de overbevissing daar in beeld te brengen. Ook de zeeschildpad, grootste slachtoffer van de bijvangst maakt deel uit van dat verhaal. Elk jaar vinden er zo'n 250.000 de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten